Elk jaar eten westerlingen een variabele hoeveelheid insecten, die in veel voedingsmiddelen voorkomen, zonder het te weten... Laten we de wolluis als voorbeeld nemen. Dit insect wordt gebruikt voor het kleuren van een groot deel van de gerechten die we regelmatig eten, van vleeswaren tot frisdrank en yoghurt.
De cochenille scheidt een kleurstof af die het mogelijk maakt E120 te produceren, een voedingsbestanddeel dat met name voorkomt in Coca-Cola. Hij kan dus worden gebruikt als kleurstof en bepaalde gerechten en levensmiddelen, zoals Frankfurter worst en andere vormen van vleeswaren, krijgen hun roze tint van dit kleine insect. Het kan ook worden gebruikt om andere gerechten te kleuren, zoals bepaalde yoghurts, koekjes, dranken, enz.
Aan de andere kant zijn veel snoepjes, kauwgom en gelei bedekt met een glanzende substantie die schellakhars wordt genoemd, ook bekend als E904. Dit is een hars die van een Aziatisch insect wordt gemaakt. Schellak is in feite de natuurlijke harsachtige afscheiding die wordt ontwikkeld door de Laccifer (Tachardia) lacca Kerr (familie Coccidae) of lakschub, die leeft op de bomen van de wouden van India.
Nog interessanter is dat insecten onvermijdelijk aanwezig zijn in de granen, vruchten en groenten die deel uitmaken van het westerse dieet, en dat deze aanwezigheid volledig wordt erkend en toegestaan door voedselnormen. Zo staat de Amerikaanse Food and Drug Administration (FDA) bijvoorbeeld toe dat pindakaasproducenten 30 insectenfragmenten per 100 g in hun waar stoppen.
En de consument schijnt er niet meer last van te hebben... Uit een studie is immers gebleken dat 55 tot 70% van de Amerikanen bereid is 10% of meer insectenmeel te aanvaarden in een koekje of in hun lievelingseten.
Kortom, we eten elke dag insecten, maar zonder het noodzakelijkerwijs te weten...